Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2025

Ανατρεπτική μελέτη υποστηρίζει ότι Eκπέμπουμε φως που εξαφανίζεται, όταν πεθαίνουμε


 Η ζωή ακτινοβολεί κυριολεκτικά, σύμφωνα με ένα πείραμα που πραγματοποίησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι και του Εθνικού Ερευνητικού Συμβουλίου του Καναδά. Ένα ασυνήθιστο πείραμα σε ποντίκια και φύλλα από δύο διαφορετικά είδη φυτών αποκάλυψε άμεσες φυσικές αποδείξεις ενός παράξενου φαινομένου «βιοφωτονίων» που παύει με τον θάνατο, υποδεικνύοντας ότι όλα τα έμβια όντα – συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων – θα μπορούσαν κυριολεκτικά να εκπέμπουν μια λάμψη όσο είναι ζωντανά, η οποία χάνεται όταν πεθάνουν.

Τα ευρήματα ίσως ακούγονται κάπως «ακραία» με την πρώτη ματιά. Είναι δύσκολο να μην σκεφτεί κανείς παλαιότερους, αμφισβητούμενους ισχυρισμούς περί «αύρας» ή άλλων παραφυσικών εκπομπών που περιβάλλουν τους ζωντανούς οργανισμούς.

Ακόμα και θεωρητικά, τα ορατά μήκη κύματος φωτός που εκπέμπονται από βιολογικές διεργασίες είναι τόσο αμυδρά, ώστε εύκολα «χάνονται» μέσα στη δυνατή λάμψη της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας του περιβάλλοντος και στη θερμότητα που παράγει ο μεταβολισμός μας, γεγονός που καθιστά δύσκολη την ακριβή καταγραφή τους σε ολόκληρο το σώμα. Παρ’ όλα αυτά, ο φυσικός Βαχίντ Σαλάρι (Vahid Salari) από το Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι και η ομάδα του ισχυρίζονται ότι παρατήρησαν ακριβώς αυτό: μια εξαιρετικά ασθενή εκπομπή φωτονίων (Ultraweak Photon Emission – UPE) που παράγεται από διάφορα ζωντανά ζώα, σε έντονη αντίθεση με τα άψυχα σώματά τους, ενώ το ίδιο παρατηρήθηκε και σε ορισμένα φύλλα φυτών.

Η ίδια η επιστήμη των «βιοφωτονίων» θεωρείται αμφιλεγόμενη. Διάφορες βιολογικές διεργασίες είναι γνωστό ότι δημιουργούν έντονες φωτεινές λάμψεις μέσω χημειοφωταύγειας. Και εδώ και δεκαετίες, η αυθόρμητη εκπομπή φωτός μήκους κύματος από 200 έως 1.000 νανόμετρα έχει καταγραφεί σε ένα ευρύ φάσμα ζωντανών κυττάρων, από ιστούς καρδιάς αγελάδας μέχρι αποικίες βακτηρίων.

Ισχυρός «υποψήφιος» για την πηγή αυτής της ακτινοβολίας θεωρείται η δράση διαφόρων αντιδραστικών μορφών οξυγόνου που παράγουν τα ζωντανά κύτταρα όταν βρίσκονται υπό πίεση, όπως σε συνθήκες θερμότητας, δηλητηρίων, παθογόνων ή έλλειψης θρεπτικών συστατικών.

Για παράδειγμα, όταν υπάρχει αρκετό υπεροξείδιο του υδρογόνου, ουσίες όπως τα λίπη και οι πρωτεΐνες μπορούν να υποστούν αντιδράσεις που διεγείρουν τα ηλεκτρόνιά τους και, καθώς αυτά επανέρχονται στην κανονική τους κατάσταση, να εκπέμπουν ένα ή δύο φωτόνια υψηλής ενέργειας.Διαφορά στις εκπομπές UPE σε τέσσερα ποντίκια ζωντανά (πάνω) και νεκρά (κάτω). Φωτογραφία: Salari et al., J. Phys. Chem. Lett., 2025

Διαφορά στις εκπομπές UPE σε τέσσερα ποντίκια ζωντανά (πάνω) και νεκρά (κάτω). Φωτογραφία: Salari et al., J. Phys. Chem. Lett., 2025

Τι έδειξαν τα πειράματα σε ποντίκια και φύλλα

Εάν υπήρχε ένας τρόπος να μετράμε εξ αποστάσεως το επίπεδο καταπόνησης, δηλαδή την καταπόνηση μεμονωμένων ιστών σε ζωντανούς ασθενείς (ανθρώπους ή ζώα), ακόμα και σε φυτά ή μικροοργανισμούς, οι ερευνητές και οι ειδικοίθα αποκτούσαν ένα ισχυρό, μη επεμβατικό εργαλείο έρευνας και διάγνωσης.

Για να διαπιστώσουν αν η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να επεκταθεί από μεμονωμένους ιστούς σε ολόκληρους ζωντανούς οργανισμούς, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ειδικές κάμερες (EM-CCD και CCD) ώστε να συγκρίνουν τις πιο αμυδρές εκπομπές από ολόκληρα ποντίκια – αρχικά όσο ήταν ζωντανά και στη συνέχεια μετά τον θάνατό τους.

Τέσσερα ακίνητα ποντίκια τοποθετήθηκαν ξεχωριστά σε ένα σκοτεινό κουτί και φωτογραφήθηκαν για μία ώρα όσο ήταν ζωντανά, κατόπιν θανατώθηκαν και φωτογραφήθηκαν για ακόμη μία ώρα. Διατηρήθηκαν μάλιστα στη θερμοκρασία σώματος ακόμη και μετά τον θάνατο, ώστε να αποκλειστεί η θερμότητα ως παράγοντας επηρεασμού των αποτελεσμάτων.

Εκπομπές UPE από τέσσερα φύλλα δέντρων (Salari et al., J. Phys. Chem. Lett., 2025).

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να καταγράψουν μεμονωμένα φωτόνια στο ορατό φάσμα φωτός που εκπέμπονταν από τα κύτταρα των ποντικιών, τόσο πριν όσο και μετά τον θάνατό τους. Η διαφορά στον αριθμό αυτών των φωτονίων ήταν ξεκάθαρη: μετά την ευθανασία, η εξαιρετικά αδύναμη εκπομπή φωτονίων (UPE) παρουσίασε σημαντική πτώση κατά τη διάρκεια της μέτρησης.

Παρόμοια εντυπωσιακά αποτελέσματα καταγράφηκαν και σε πειράματα με φύλλα από το φυτό Arabidopsis thaliana (Αραβίδοψη) και από το δέντρο Heptapleurum arboricola (Σεφλέρα Νάνα). Όταν τα φυτά υποβλήθηκαν σε «καταπόνηση» μέσω φυσικών τραυματισμών ή χημικών παραγόντων, υπήρξαν ισχυρές ενδείξεις ότι οι αντιδραστικές μορφές οξυγόνου (ROS) ήταν πράγματι υπεύθυνες για αυτήν τη διακριτική φωτεινή λάμψη.

«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι τα τραυματισμένα σημεία σε όλα τα φύλλα ήταν σημαντικά πιο φωτεινά από τα άθικτα σημεία κατά τη διάρκεια και των 16 ωρών απεικόνισης», αναφέρουν οι ερευνητές.

Το πείραμα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι αυτή η ανεπαίσθητη, σχεδόν «αιθέρια» λάμψη που παράγεται από κύτταρα υπό πίεση θα μπορούσε ίσως στο μέλλον να αποκαλύπτει αν ένας οργανισμός βρίσκεται σε πραγματική, «λαμπερή» υγεία.

Αυτή η έρευνα δημοσιεύτηκε στο The Journal of Physical Chemistry Letters.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

.

.

Δημοφιλείς αναρτήσεις