ΤΙ ΣΤΑ ΛΕΩ
Μειναμε οι δυο μας, πικροχολο ζευγαρι
Ουτε ενα κοπλιμεντο και μουχεις γινει ταγαρι
Ουτε ενα συννεφο ομως στη σχεση
Ειναι που η αληθεια κ στους δυο αρεσει
Μενει ομως ακομα μια ασθενης λαμψη στη ματια
Και στο λεω καθρεφτη μου προκαταβολικά , αφήνω τα γινάτια
Μη μου πεις ειναι αντανακλαση του γυαλιου
Σε εμαθα , εισαι σκληρος , με βλεμμα τρελου
Ειναι αλλοι που λιγο το ψεμα, λιγο με πονηρια
Περνανε ανθρωπος και καθρεφτης καλά
Αδικα διάλεξα καθρεφτη αντικα για πιο καλά
Στο μοναστηρακι μου αρεσες με την πρωτη ματια
Και με κοιτας αφ υψηλου, με βλεμμα ανωτεροτητας
Γυρευε τί αντίκρυζες για χρονια και εχω συμπλεγμα κατωτεροτητας
Δε φτανει που γερναω και νιωθω κάπως
Τι στα λεω, σα να μου φταις εσυ σαμπως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου