Η νόσος του «δεν ξέρω-δεν είδα-δεν άκουσα» είναι μεταδοτική και από το Μαξίμου εξαπλώθηκε και στο «στρατηγείο» του «δελφίνου» Νίκου Δένδια! Στο ΥΠΕΘΑ δεν …ήξεραν τίποτα για τις εκατοντάδες έκτακτες μεταθέσεις που έγιναν στον Στρατό Ξηράς και ρίχνουν τις ευθύνες στον Α/ΓΕΣ!!!
Χθες το πρωί το militaire.gr δημοσίευσε ρεπορτάζ για τα αίσχη που έγιναν στις μεταθέσεις του Στρατού Ξηράς:
Γράψαμε για τις περίπου 800 έκτακτες μεταθέσεις βγήκαν στα μουλωχτά!
Δεν πέρασε πολύ ώρα και ιστοσελίδα που φαίνεται ότι έχει μεγάλη συμπάθεια στην ηγεσία του ΥΠΕΘΑ -κι αυτή με τη σειρά της πολύ το εκτιμά- έγραψε ότι ο κ. Δένδιας και το επιτελείο του …έπεσαν από τα σύννεφα με όσα αποκαλύφθηκαν! Ήταν η στιγμή που η νόσος Μαξίμου «κόλλησε» στο ΥΠΕΘΑ. Μαζί μ’ αυτή και μία παρενέργεια της που προκαλεί επείγουσα ανάγκη να βρεθεί κάποιος να φορτωθεί την ευθύνη. Δεν ήταν δύσκολο. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα υπεράσπισης του κ.Δένδια για όλα φταίει ο Α/ΓΕΣ! Ο κ. Κωστίδης όπως και οι υπόλοιποι Αρχηγοί, δεν έχουν το ελεύθερο να πουν …ούτε καλημέρα αν δεν το ξέρει ο κ. Δένδιας και είναι γνωστό ότι έγιναν Αρχηγοί με δεδομένο ότι δεν θα φέρουν τη παραμικρή αντίρρηση στον ΥΕΘΑ! Κάποιοι λένε ότι οι παραιτήσεις τους είναι υπογεγραμμένες από την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων τους αλλά μάλλον αυτά θα είναι υπερβολές.
Θέλουν λοιπόν να μας πείσουν ότι ο Α/ΓΕΣ έκανε μόνος του, χωρίς να του ζητηθεί από κανέναν πολιτικό …800 έκτακτες μεταθέσεις, ένα μήνα μετά από τις «κανονικές» μεταθέσεις.
Εδώ είναι που ταιριάζει το «πήγαινε μέχρι τη γωνία να δεις αν έρχομαι»…
Επειδή μπορεί και όσοι γράφουν την «υπερασπιστική γραμμή» Δένδια να μην γνωρίζουν τι γίνεται με τις μεταθέσεις ας διαβάσουν πως λειτουργεί το «μαγειρείο»!
Το μέγα μαγειρίο των μεταθέσεων βραβευμένο με …«γαλάζιο σκούφο»
Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, στις Ένοπλες Δυνάμεις ξεκινάει το θεσμικό έργο των τακτικών μεταθέσεων. Ένα σχέδιο μαμούθ που ξεκινάει με δηλώσεις προτίμησης τον Σεπτέμβριο και ολοκληρώνεται μετά από μήνες επεξεργασίας την άνοιξη.
Σκοπός; Η κάλυψη των υπηρεσιακών αναγκών, η ισότιμη μεταχείριση των στελεχών, η εύρυθμη λειτουργία των Μονάδων. Όλα αυτά μέσα από το περίφημο “σύστημα μορίων”, το οποίο διαφημίζεται ως αδιάβλητο, αξιοκρατικό, «ευαγγέλιο» της διαδικασίας.
Από τον Δεκέμβριο μέχρι τον Μάιο, εκατοντάδες επιτελείς εργάζονται αδιάκοπα. Υπολογίζουν οργανικές θέσεις, κοινωνικά δεδομένα, προσωπικά προβλήματα, ανάγκες μονάδων κτλ. Οι μεταθέσεις διαμορφώνονται βήμα-βήμα και στο τέλος υπογράφονται από Διευθυντές, Κλαδάρχες, Αρχηγούς, και Υπουργούς.
Μέχρι εδώ, όλα καλά.
Ή τουλάχιστον… έτσι φαίνεται.
Και ξαφνικά, όπως κάθε χρόνο… έρχεται η “έκτακτη πραγματικότητα”.
Μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα, το ίδιο το σύστημα μεταθέσεων τινάζεται στον αέρα.
Έκτακτες μεταθέσεις. Εκατοντάδες. Πολλές φορές όσες σχεδόν και οι τακτικές.
Άλλες ανατρέπουν προηγούμενες αποφάσεις. Άλλες ανοίγουν θέσεις που “δεν υπήρχαν”. Όλες όμως έχουν κάτι κοινό: δεν βασίζονται στο σύστημα μορίων.
Και τώρα αρχίζουν τα ερωτήματα…
Έκαναν λάθος οι επιτελείς στον αρχικό σχεδιασμό;
Αν ναι, γιατί υπέγραψαν Αρχηγοί και Υπουργοί; Γιατί δεν λογοδοτεί κανείς;
Αν δεν έκαναν λάθος και όλα έγιναν σωστά, τότε τι είναι αυτό που οδηγεί σε μαζικές έκτακτες μεταθέσεις;
Υπηρεσιακή ανάγκη; Ή μήπως κομματική πίεση;
Μήπως κάποιοι χρησιμοποίησαν το “έκτακτο” ως παράθυρο εξυπηρετήσεων;
Για τα «δικά μας παιδιά», για τους ημέτερους, για όσους έχουν «γραμμή».
Και οι Αρχηγοί;
Δεν βλέπουν τι γίνεται; Δεν αντιδρούν; Δεν ορκίστηκαν να προστατεύουν την αξιοκρατία και την τιμή των Ενόπλων Δυνάμεων; Ή μήπως… συμμετέχουν;
Ή μήπως ισχύουν… όλα μαζί;
Μήπως ο σχεδιασμός των τακτικών είναι σωστός, αλλά έρχεται μετά η πολιτική παρέμβαση να τον ανατρέψει;
Μήπως οι Αρχηγοί σιωπούν ή ανέχονται για να μη δυσαρεστήσουν «άνωθεν»;
Μήπως όλο το σύστημα είναι διπλό:
Πολιτική και Στρατιωτική ηγεσία αγκαλιά;
Τα στελέχη δεν είναι τυφλά.
Ξέρουν ποιος μετατίθεται με μόρια και ποιος με βύσμα.
Ξέρουν ότι δεν υπάρχει διαφάνεια, δεν υπάρχει εξήγηση, δεν υπάρχει λογοδοσία.
Ξέρουν ότι το «σύστημα μορίων» χρησιμοποιείται μόνο όταν βολεύει — και σβήνεται με ένα έκτακτο χαρτί από ένα γραφείο.
Και μια τελευταία, πιο επικίνδυνη σκέψη:
Αν έτσι λειτουργεί η πιο βασική, εσωτερική διαδικασία των Ενόπλων Δυνάμεων, πώς θα λειτουργήσει ο ευρύτερος σχεδιασμός για την περίφημη “Ατζέντα 2030”;
Με ποια αξιοπιστία μιλάμε για εξορθολογισμό, μεταρρυθμίσεις, ψηφιακά άλματα, όταν δεν μπορούμε να διαχειριστούμε ούτε τις μεταθέσεις χωρίς παρασκηνιακές εντολές;
Ποια επιτελεία θα καταρτίσουν σχέδια για το μέλλον όταν το παρόν γελοιοποιείται με ένα “έκτακτο ΦΕΚ”;
Συμπέρασμα:
Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία δεν μπορούν πια να παριστάνουν τους ανήξερους.
Είναι συνυπεύθυνες για ένα σύστημα που έχει χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας.
Και τα στελέχη το βλέπουν. Το καταγράφουν. Το θυμούνται.
Το θέμα είναι αν κάποιος έχει το θάρρος να το αλλάξει.
Ή αν θα συνεχίσουμε, κάθε καλοκαίρι, να τρώμε το ίδιο κουτόχορτο μόνο που φέτος, δεν καταπίνεται πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου